Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata

Spojrzenie na świat, troski, problemy, rozmowy głównych bohaterów nie są w żaden sposób przerysowane. Dojrzałość emocjonalna Ariego i Dantego idealnie wyważone z dziecięcą naiwnością. Książkę czyta się jednym tchem. Nic nie dzieje się w niej zbyt wolno ani zbyt szybko. Książka to po prostu piękna opowieść o dwóch chłopcach, którzy pojawili się we właściwym dla siebie czasie i miejscu.

Spojrzenie na świat, troski, problemy, rozmowy głównych bohaterów nie są w żaden sposób przerysowane. Dojrzałość emocjonalna Ariego i Dantego idealnie wyważone z dziecięcą naiwnością. Książkę czyta się jednym tchem. Nic nie dzieje się w niej zbyt wolno ani zbyt szybko. Książka to po prostu piękna opowieść o dwóch chłopcach, którzy pojawili się we właściwym dla siebie czasie...

W końcu. Po długich poszukiwaniach, sprawdzaniu topek z bookstagrama, bardzo wielu zawodach - w końcu trafiłam na BARDZO dobrą młodzieżówkę. Ta historia jest poruszająca, a przy tym spokojna. Burzliwa, ale harmonijna. Monotonna, ale nie nudna. Jeśli ktoś nie wie, jest to opowieść o dwóch chłopcach, przeżywających TO lato. Każdy z nas takie lato przeżył. Wakacje, które były zmianą, przełomem, pozorną nudą, która potem stała się ukochanym wspomnieniem. I tak, mamy tutaj dużo grzebania, dużo myślenia, sporo beznadziei i masę wątpliwości. I to jest super, i to mi się podoba. W końcu nastolatek może przeczytać książkę o sobie. Zrozumieć, że nie jest jedyny, a przy tym jest wyjątkowy. To, co podobało mi się bardzo, to zwrócenie uwagi na rodziców. Ten brak i chęć zrozumienia ich historii, sprzeczne uczucia, poparte jednak ogromnym przywiązaniem. Wzajemny szacunek i czysta miłość. Choć taka niełatwa.
Jeju no, czytajcie. Czytajcie w każdym wieku, bo to po prostu mądra i wzruszająca książka. Naprawdę nie potrzeba wulgaryzmów, przemocy i chorych relacji, żeby dotrzeć do młodych. Wystarczy wrażliwość i zrozumienie ❤️

W końcu. Po długich poszukiwaniach, sprawdzaniu topek z bookstagrama, bardzo wielu zawodach - w końcu trafiłam na BARDZO dobrą młodzieżówkę. Ta historia jest poruszająca, a przy tym spokojna. Burzliwa, ale harmonijna. Monotonna, ale nie nudna. Jeśli ktoś nie wie, jest to opowieść o dwóch chłopcach, przeżywających TO lato. Każdy z nas takie lato przeżył. Wakacje, które były...

Chyba jedna z lepszych książek młodzieżowych jakie kiedykolwiek przeczytałam. Piękna opowieść o poznawaniu samego siebie i akceptacji tego kim się jest. Nigdy nie utożsamiałam się z jakimkolwiek bohaterem literackim tak jak z tytułowym Arystotelesem. Polecam z głębi serca 🩵

Chyba jedna z lepszych książek młodzieżowych jakie kiedykolwiek przeczytałam. Piękna opowieść o poznawaniu samego siebie i akceptacji tego kim się jest. Nigdy nie utożsamiałam się z jakimkolwiek bohaterem literackim tak jak z tytułowym Arystotelesem. Polecam z głębi serca 🩵

Ciepła, cudowna opowieść o dorastaniu, dojrzewaniu, poszukiwaniu siebie... o tym, że nasi rodzice też są po prostu ludźmi, o tym, że nie wszystko zawsze robimy dobrze, nawet jeśli mamy dobre zamiary... o miłości, zrozumieniu, lojalności...

Dante i Arystoteles mają po 15 lat i amerykańsko-meksykańskie pochodzenie. Z pozoru dzieli ich jednak więcej niż łączy, ale mimo to rozkwita pomiędzy nimi prawdziwa przyjaźń. Obaj czują się inni, obaj nie mieli wcześniej prawdziwych przyjaciół, obaj czują, że nie pasują do otaczającego ich świata. Jeden na drugiego wpływa, oddziałuje, zmienia się przy tym drugim. Razem muszą odkryć sekrety wszechświata, które ich zdaniem, odkryli już dorośli.

Tymczasem dorośli także nie znają wszystkich sekretów wszechświata. Może to także jest jedną z tych tajemnic...

Ciepła, cudowna opowieść o dorastaniu, dojrzewaniu, poszukiwaniu siebie... o tym, że nasi rodzice też są po prostu ludźmi, o tym, że nie wszystko zawsze robimy dobrze, nawet jeśli mamy dobre zamiary... o miłości, zrozumieniu, lojalności...

Dante i Arystoteles mają po 15 lat i amerykańsko-meksykańskie pochodzenie. Z pozoru dzieli ich jednak więcej niż łączy, ale mimo to...

Jest to kolejna młodzieżówka jaką przeczytałam i jestem zachwycona! Historia opowiadała o przyjaciołach, którzy dorastają i odkrywają siebie, w tym ich miłość.
Historia bardzo wzruszająca i pozostawia wiele do myślenia. Niektóre dialogi nie były bardzo naturalne, ale to nie przeszkadzało w jej odbiorze. Polecam każdemu nastolatkowi, który lubi czytać!

Jest to kolejna młodzieżówka jaką przeczytałam i jestem zachwycona! Historia opowiadała o przyjaciołach, którzy dorastają i odkrywają siebie, w tym ich miłość.
Historia bardzo wzruszająca i pozostawia wiele do myślenia. Niektóre dialogi nie były bardzo naturalne, ale to nie przeszkadzało w jej odbiorze. Polecam każdemu nastolatkowi, który lubi czytać!

Książkę poleciła mi przyjaciółka. Nie zawiodłam się!

Książkę poleciła mi przyjaciółka. Nie zawiodłam się!

Książka była dobra, jednak nic poza tym. Była i jest bardzo rozreklamowana + ma bardzo dobre opinie na book mediach, dlatego spodziewałam się naprawdę świetnej lektury. Niestety, zawiodłam się. Jest ona przeciętna, nic odkrywczego :c Racja, przekazuje pewną wiedzę i wartości, o życiu nastoletnim i szukaniu siebie, dlatego myślę, że choć raz w życiu można ją przeczytać. Nie ma jednak tego czegoś, co zatrzymałoby mnie, nie zastanawiałam się dłużej nad treścią i nie myślałam zbyt długo o niej po przeczytaniu. A może przez reklamę, postawiłam zbyt dużą poprzeczkę i miałam za wysokie oczekiwania.

Książka była dobra, jednak nic poza tym. Była i jest bardzo rozreklamowana + ma bardzo dobre opinie na book mediach, dlatego spodziewałam się naprawdę świetnej lektury. Niestety, zawiodłam się. Jest ona przeciętna, nic odkrywczego :c Racja, przekazuje pewną wiedzę i wartości, o życiu nastoletnim i szukaniu siebie, dlatego myślę, że choć raz w życiu można ją przeczytać. Nie...

Fajnie opowiada o uczuciach dorostajacej młodzieży, szybko się czyta ale jakaś taka trochę za smutna dla mnie

Fajnie opowiada o uczuciach dorostajacej młodzieży, szybko się czyta ale jakaś taka trochę za smutna dla mnie

lubię tę książkę

lubię tę książkę

Mam na imię Arystoteles ale mówcie na mnie Ari. Nie lubię mojego imienia jednak Ari brzmi znacznie lepiej. Prawie jak air. Powietrze. "Byłem synem człowieka, w którym wciąż żył Wietnam. Tak, miałem mnóstwo tragicznych powodów do użalania się nad sobą. Bycie piętnastolatkiem nie pomagało. Czasem myślałem, że bycie piętnastolatkiem to największa tragedia że wszystkich" Czułem się czasem taki niezrozumiany i taki inny w świecie pełnym ludzi. Chociaż z czasem doszedłem do wniosku, że "chyba nie miałem aż tak źle. Może nie wszyscy mnie kochali, ale nie byłem też jednym z tych dzieciaków, których wszyscy nienawidzą. Dobrze się biłem, miałem więc spokój. Przez większość czasu pozostawałem niewidzialny. Chyba mi się to podobało. A potem pojawił się Dante". Pojawił się znikąd. Spotkałem go na basenie rozmyślając o moich rozterkach. Moją największą rozterką w tej chwili było to, że nie lubiłem się kąpać wśród innych chłopaków. Czułem się wtedy dziwnie. Myślałem o swoim ciele jak o czymś niedoskonałym. Dante. Arystoteles i Dante. Niezbyt byliśmy do siebie podobni. Amerykanin i Meksykanin. Jednak coś zbliżyło nas do siebie. Może to właśnie te różnice? Pewnego dnia rodzice Dantego zabrali nas na wycieczkę na pustynię, żeby podziwiać nocne niebo. "Coś się we mnie stało, kiedy ujrzałem bezbrzeżny wszechświat". Dante powiedział wtedy do mnie, spoglądając przez teleskop "Pewnego dnia odkryję wszystkie sekrety wszechświata". Uwierzyłem mu. Później leżąc i patrząc w gwiazdy pomyślałem o Dantem. Myślałem, o tym że jego twarz to mapa świata. "Świata pozbawionego ciemności. Rany świat bez ciemności. Czyż to nie piękne?"



Książka "Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata" zaliczana jest do gatunku literatury młodzieżowej i jak najbardziej polecam każdej nastolatce a szczególnie nastolatkowi. Jest to opowieść o dojrzewaniu i odkrywaniu siebie na nowo przedstawiona w nieco inny, lekko filozoficzny sposób, co dodaje całej opowieści dodatkowego uroku. Przez książkę dosłownie się płynie, przeczytałam ją chyba w dwie godziny i było mi mało. Dobrze, że jest jeszcze drugi tom. Dwóch młodych, nastoletnich chłopaków odkrywają tajemnice wszechświata - czyli tajemnice tego kim tak naprawdę są, co się w życiu liczy, jak ważna jest rodzina i przyjaciele oraz co powoduje, że świat wokół wygląda właśnie tak jak wygląda. W opowieści znajdziecie problemy i rozterki nastoletnich chłopców, ich relacje z rodzicami, prawdziwe wewnętrzne uczucia o których boją się mówić, oraz reakcje z rówieśnikami i odkrywanie własnej tożsamości i orientacji. Lekka, dając nadzieję, momentami wzruszająca opowieść. Jeśli lubicie zapisywać cytaty to książka będzie dla was istną ich skarbnicą. Na dodatkowe pochwały zasługuje oczywiście wydanie specjalne! Oh jakież ono jest piękne. Okładka z nocnym i gwieździstym niebem nawiązująca do tytułowego wszechświata, złote ozdobniki, połyskujące gwiazdy, poświata księżyca. Na półce prezentuje się przepięknie, trzeba koniecznie ustawić ją przodem, żeby móc podziwiać tę okładkę. W dodatku to wydanie jest wydaniem socjalnym bo, z ostatnio tak modnymi, malowanymi brzegami. Te brzegi są równie śliczne jak okładka i idealnie z nią współgrają. Istna gratka dla kolekcjonerów barwionych brzegów. Nawet jeśli nie chcecie poznać tej historii (ale zachęcam gorąco, żebyście jednak chcieli) to musicie mieć to wydanie dla jego wizualnego aspektu. A wiem jak bardzo kochacie przepiękne wydania w dodatku z barwionymi brzegami, prawda?

Mam na imię Arystoteles ale mówcie na mnie Ari. Nie lubię mojego imienia jednak Ari brzmi znacznie lepiej. Prawie jak air. Powietrze. "Byłem synem człowieka, w którym wciąż żył Wietnam. Tak, miałem mnóstwo tragicznych powodów do użalania się nad sobą. Bycie piętnastolatkiem nie pomagało. Czasem myślałem, że bycie piętnastolatkiem to największa tragedia że wszystkich"...